Gerwazy, po śmierci swego pana, poprzysiągł zemstę Soplicom. 11. Jak sądzisz, dlaczego Gerwazy namawia hrabiego do zmiany zdania? - Gerwazy chce zemsty na Soplicach dlatego wpływa na decyzję Hrabiego. 12. Co postanawia hrabia Horeszko po wysłuchaniu opowieści Gerwazego? - Hrabia postanawia nie oddać zamku Sędziemu i zerwać z nim Ksiądz Robak przynosił wiadomości z Europy oraz starał się przygotować lokalną ludność na przybycie armii napoleońskiej. Jacek pełnił więc rolę emisariusza, czyli tajnego wysłannika politycznego. Ksiądz Robak odegrał ważną rolę podczas najazdu Moskali na Soplicowo. Pojawił się na miejscu z bronią, przyczyniając się do Pomocy 1. Podaj pełen tytuł Pana Tadeusza. 2. Gdzie dzieje się akcja utworu? 3. Wskaż trzy główne wątki w Panu Tadeuszu. 4. Dlaczego Jacek Soplica zabija Stolnika? 5. Kim dla Jacka był Tadeusz? 6. Czyją córką była Zosia? 7. Kim był ksiądz Robak? 8. Do kogo lub do czego skierowana jest inwokacja? 9. Jedną z takich osób jest Jacek Soplica – główny bohater epopei Adama Mickiewicza pt. „Pan Tadeusz”. Postać była porywcza, gwałtowna i wybuchowa. Mężczyzna zakochał się (z wzajemnością) w córce swojego przyjaciela stolnika Horeszki. Jej ojciec jednak nie zgodził się na to małżeństwo i jawnie zadrwił z uczuć Jacka. Gra z zaangażowaniem, emocjonalnie, słuchacze są poruszeni i żywo przeżywają wydarzenia, z którymi kojarzy im się muzyka. Wieczorem Podkomorzy, w pierwszej parze z Zosią, polonezem zaczynają tańce. Mickiewicz zakończył Pana Tadeusza słowami: I ja tam z gośćmi byłem, miód i wino piłem, pengertian hormat dan patuh kepada orang tua dan guru. 1) Co zapowiadało gościnę w Soplicowie? a) położenie na pagórku b) porządek c) otwarta brama 2) Skąd powrócił Tadeusz? a) z Warszawy b) z Wilna c) z Krakowa 3) Kto go pierwszy przywitał? a) Gerwazy b) Sędzia c) Wojski 4) Na czyją cześć nosił imię syn Jacka Soplicy? a) Tadeusza Rejtana b) Tadeusza Kościuszki c) Tadeusza Korsaka 5) Jaką melodię wygrywał zegar kurantowy? a) Mazurek Dąbrowskiego b) Rotę c) Boże, coś Polskę 6) Kto zarządził, że wieczerza odbędzie się w zamku? a) Protazy b) Wojski c) Sędzia 7) Jaką naukę wygłosił Sędzia? a) o szlachectwie b) o patriotyzmie c) o grzeczności 8) Kto pojawił się na uczcie spóźniony? a) Telimena b) Zosia c) Hrabia 9) Ile Tadeusz miał lat? a) 16 b) 18 c) 20 10) Gdzie obudził się Tadeusz a) w stodole b) na strychu c) w pokoju obok swojego dawnego pokoju 11) Na co zamierzano zapolować w księdze II? a) na niedźwiedzia b) na tura c) na zająca 12) Szabla Gerwazego to: a) Rozeczka b) Szczerbiec c) Scyzoryk 13) Kto przyglądał się Zosi w księdze II? a) Hrabia b) Tadeusz c) Gerwazy 14) Woźny w Soplicowie to: a) Wojski b) Protazy c) Assesor 15) Córka Stolnika Horeszki miała na imię: a) Anna b) Ewa c) Zofia 16) Kto przegonił Hrabiego, gdy ten podglądał Zosię? a) Sędzia b) Telimena c) Ksiądz Robak 17) Co było nietypową pasją Wojskiego? a) polowanie na muchy b) polowanie na zające c) polowanie na lisy 18) Jak nazywało się miejsce odosobnienia Telimeny? a) lasek boloński b) pola elizejskie c) świątynia dumania 19) Co sygnalizuje obiad w Soplicowie? a) kurant b) dzwon c) zawołanie Wojskiego 20) Co przerwało obiad? a) wiadomość o Napoleonie b) przybycie Płuta i Rykowa c) wiadomość o niedźwiedziu 21) Kto według legendy wybudował Wilno? a) Witold b) Giedymin c) Kiejstut 22) Kto obudził Tadeusza na polowanie? a) Wojski b) Zosia c) ksiądz Robak 23) Kto zarządzał karczmą? a) Gerwazy b) Rejent c) Jankiel 24) Czym częstował ksiądz Robak w karczmie? a) piwem b) winem c) tabaką 25) Do czego namawiał ksiądz Robak w karczmie? a) powstania na Litwie b) ucieczki do wojsk Napoleona c) posprzątanie okolicy 26) Kto pierwszy wykrył niedźwiedzia? a) Protazy b) Wojski c) Rejent 27) Kto uratował życie Hrabiemu podczas polowania? a) Ksiądz Robak b) Gerwazy c) Taduesz 28) Co zakończyło polowanie? a) okrzyk b) koncert Wojskiego na rogu c) opowieść o Domejce i Dowejce 29) Do czyjej celności porównał strzał księdza Robaka Gerwazy? a) Stolnika Horeszki b) Podkomorzego c) Jacka Soplicy 30) Co jedzono po polowaniu? a) bigos b) gulasz c) kotlety z dziczyzny 31) Za kogo chciała wydać za mąż Telimena Zosię? a) Hrabiego b) Tadeusza c) syna Podkomorzego 32) Z czego słynął zaścianek w Dobrzynie? a) bogactwa i pracowitości b) bitewności i odwagi c) męstwa szlachty i urody szlachcianek 33) Co hodował stary Maciej? a) konie b) króliki c) kury 34) Jak nazywała się szabla Macieja? a) Rózeczka b) Brzytewka c) Konewka 35) Dlaczego Macieja nazywano kurkiem na kościele? a) był najstarszy b) był dla nich autorytetem c) często zmieniał poglądy polityczne 36) Jakie imiona nadawano kobietom w Dobrzynie? a) Zocha lub Jagna b) Kachna lub Maryna c) Kachna lub Zocha 37) Jakie imiona nadawano mężczyznom w Dobrzynie? a) Maciej lub Bartłomiej b) Maciej lub Stach c) Maciej lub Jakuba 38) Ile lat miał Maciej Dobrzyński? a) 68 b) 72 c) 76 39) Dlaczego Bartka nazywano Prusakiem? a) był z pochodzenia Prusakiem b) jeździł często do Prus c) nienawidził Prusaków 40) Do jakiego zakonu należał Ksiądz Robak? a) bernardynów b) augustianów c) dominikanów 41) Jakim zawołaniem kończy się księga VII? a) Bóg jest z Napoleonem! Napoleon z Nami! b) Hejże na Soplicę c) Zwycięstwo 42) Co według Wojskiego zapowiadało pojawienie się komety? a) niebezpieczeństwo b) wielki szczęście c) kłótnię lub wojnę 43) O jakim księciu opowiadał historię Wojski a) Domejko b) Denassów c) Dowejko 44) Jak nazywał się kapitan rosyjski, który często gościł w Soplicowie? a) Rykow b) Płut c) Płutowicz 45) Ile Sędzia miałby zapłacić od każdej osoby Płutowi? a) po 1000 rubli b) po 500 rubli c) po 100 rubli 46) Co to była "żółta księga" a) księga udowadniająca szlachectwo b) spis uciekinierów do Napoleona c) księga ustaw wojennych 47) Kto nagle przybył do Soplicowa? a) Gerwazy b) Ksiądz Robak c) Hrabia 48) Kto towarzyszył Robakowi? a) Jankiel b) Gerwazy c) stary Maciej i Bartek Prusak 49) Kto pozbył się majora Płuta? a) Wojski b) Gerwazy c) Protazy 50) Co przyczyniło się do zwycięstwa Polaków? a) strzał armatni b) zawalenie sernicy c) pożar stodoły 51) Jaki tytuł nosiła książką kucharska Wojskiego? a) " Kucharz doskonały" b) " Staropolskie jadło" c) " Kuchnia polska" 52) Kto ogłosił rehabilitację Jacka Soplicy? a) ksiądz podczas mszy b) Podkomorzy c) gen. Dąbrowski 53) Jakie odznaczenie otrzymał po śmierci Ksiądz Robak? a) krzyż Wirtuti Militari b) krzyż Walecznych c) krzyż Legii Honorowej 54) Chart Asesora to: a) Kusy b) Sokół c) Szarak 55) Z kim zaręczył się Asesor? a) z Telimeną b) z Teklą Hreczeszanką c) z córką Podkomorzego Ranking Ta tablica wyników jest obecnie prywatna. Kliknij przycisk Udostępnij, aby ją upublicznić. Ta tablica wyników została wyłączona przez właściciela zasobu. Ta tablica wyników została wyłączona, ponieważ Twoje opcje różnią się od opcji właściciela zasobu. Wymagane logowanie Opcje Zmień szablon Materiały interaktywne Więcej formatów pojawi się w czasie gry w ćwiczenie. TYTUŁ: Pan Tade­usz czy­li Ostat­ni zajazd na Litwie. Histo­ria szla­chec­ka z roku 1811 i 1812 we dwu­na­stu księ­gach wierszem ZNACZENIE TYTUŁU: PAN TADEUSZ — dla­cze­go, choć głów­nym boha­te­rem utwo­ru jest Ksiądz Robak? Pan Tade­usz jest przed­sta­wi­cie­lem mło­de­go poko­le­nia Pola­ków, któ­re ma odbu­do­wać ojczyznę. OSTATNI — bar­dzo waż­ny dla całe­go utwo­ru mecha­nizm nostal­gii za utra­co­na rze­czy­wi­sto­ścią (tęsk­no­ta za ojczyzną). ZAJAZD — to oby­czaj szla­chec­ki (na wymar­ciu), któ­ry pole­ga na zbroj­nym naje­cha­niu na szlach­ci­ca, któ­ry ocią­ga się z wypeł­nie­niem wyro­ku sądowego. NA LITWIE — inspi­ra­cją do stwo­rze­nia Sopli­co­wa był Nowo­gró­dek, w któ­rym uro­dził się poeta; wów­czas nale­żał on tery­to­rial­nie do Litwy, dziś do Bia­ło­ru­si; jed­nak! Litwy nie było wów­czas na mapie, tak jak i Pol­ski ‑w latach akcji „Pana Tade­usza” było to wów­czas Księ­stwo War­szaw­skie. To jed­nak nadal nie wyja­śnia spra­wy, bo zie­mie litew­skie nie nale­ża­ły do obsza­ru admi­ni­stra­cyj­ne­go Księ­stwa War­szaw­skie­go. W 1812 roku Napo­le­on wypo­wie­dział woj­nę caro­wi Rosji (woj­na I Cesar­stwa Fran­cu­skie­go i jego sojusz­ni­ków z Impe­rium Rosyj­skim) i w obrę­bie ziem odzy­ska­nych zna­la­zła się guber­nia gro­dzień­ska, w któ­rej był Nowo­gró­dek. Mam nadzie­ję, że wszyst­ko jasne. 🙂 HISTORIA — nar­ra­cja z następ­stwem wyda­rzeń, jest to epi­ka; gatu­nek nawią­zu­je do gawęd szlacheckich. SZLACHECKA — boha­te­rem zbio­ro­wym jest szlachta. WE DWUNASTU — jed­na z cech epo­su, licz­ba ksiąg musi być podziel­na przez sześć. KSIĘGACH — pie­śni lub księ­gi, w epo­sie są niczym rozdziały. WIERSZEM — cechą epo­su jest rygo­ry­stycz­na orga­ni­za­cja tek­stu, for­ma jest lirycz­na, pisa­ny hek­sa­me­trem, tutaj trzynastozgłoskowcem. GENEZA (tzn. przy­czy­na powstania): Mic­kie­wicz w epi­lo­gu mówi też, jakie ma nadzie­je, co się sta­nie z tym jego tek­stem, on po pro­stu by chciał, aby każ­da wie­śniacz­ka przy pra­cy śpie­wa­ła jego pio­sen­ki. To lite­ra­tu­ra popu­lar­na, więc życzy sobie, by każ­dy znał ten tekst. Mic­kie­wicz chciał poka­zać ludziom na emi­gra­cji (w Pary­żu), któ­rzy cią­gle się kłó­ci­li, że powin­ni wspól­nie wal­czyć o nie­pod­le­głość i powrót do ojczyzny. W epi­lo­gu POETA wyja­śnia gene­zę, czy­li przy­czy­ny powsta­nia „Pana Tade­usza” i mówi, sie­dząc na pary­skim bru­ku (był w Pary­żu na emi­gra­cji) i obser­wo­wał kłót­nie wszyst­kich, któ­rzy tak napraw­dę mają jeden cel — wal­kę o nie­pod­le­głość. Prze­cież moż­na ich pojed­nać! Każ­dy emi­grant tęsk­ni za ojczyzną. NARRATOR wspo­mi­na zatem KRAJ LAT DZIECINNYCH — tu dzia­ła nostal­gia (to spe­cjal­ny rodzaj tęsk­no­ty, w któ­rej upięk­sza się wspo­mnie­nia, pamię­ta tyl­ko to, co dobre). Bo w jego ojczyź­nie wio­ska cała pła­ka­ła, dla­te­go, że komuś umarł pies — a tutaj kró­cej pła­czą nawet po boha­te­rze. Marzy mu się zatem takie wspo­mnie­nie tego domu na wsi, w któ­rym każ­dy o sie­bie dba, każ­dy się zna. Wiel­ką przy­jem­no­ścią jest takie epi­ku­rej­skie spę­dze­nie razem cza­su w ogro­dzie, sie­dze­nie z przy­ja­cie­lem pod drze­wem, wspól­ne czy­ta­nie ksią­żek. W filo­zo­fii epi­ku­rej­skiej mówio­no, że trze­ba chwy­tać dzień: car­pe diem — chwy­tać chwi­lę, czy­li usiąść pod drze­wem, niczym się nie mar­twić. Podob­ną myśl znasz z frasz­ki Kocha­now­skie­go „Na lipę”: „Gościu, siądź pod mym liściem, a odpocz­ni sobie!”. PIERWSZE WYDANIE: W 1830 r. było powsta­nie listo­pa­do­we, z tym wyda­rze­niem zaczął się też okres Wiel­kiej Emi­gra­cji. Zgod­nie z pla­nem Józe­fa Bema więk­szość emi­gran­tów (tych, któ­rych było na to stać) osie­dli­ło się we Fran­cji. Od razu powstał Komi­tet Tym­cza­so­wej Emi­gra­cji Pol­skiej, jed­nak był on zaraz ata­ko­wa­ny przez Klub Patrio­tycz­ny za posta­wę apo­li­tycz­ną; poja­wił się roz­łam na demo­kra­tycz­ną lewi­cę (Lele­we­li­stów, Towa­rzy­stwo Demo­kra­tycz­ne Pol­skie, Gro­ma­dy Ludu Pol­skie­go) oraz kon­ser­wa­tyw­ną pra­wi­cę (Hôtel Lambert). Nie­ustan­nie dys­ku­to­wa­no o przy­czy­nach upad­ku powsta­nia, kształ­cie przy­szłej Pol­ski i o pomy­słach na odzy­ska­nie nie­pod­le­gło­ści. W takiej atmos­fe­rze w 1834 r. Mic­kie­wicz wyda­je w Pary­żu „Pana Tadeusza”. CZAS AKCJI: 1811 rok 1 dzień: księ­ga I przy­jazd Tade­usza, wie­cze­rza w zamku 2 dzień: księ­gi II i III opo­wieść Ger­wa­ze­go o zam­ku, polo­wa­nie na zają­ca, grzybobranie 3 dzień: księ­gi IV i V polo­wa­nie na niedź­wie­dzia, wie­cze­rza, kłótnia 4 dzień: księ­gi VI, VII, VIII nara­da w zaścian­ku i zajazd na Soplicowo 5 dzień: księ­gi IX i X sce­ny bata­li­stycz­ne – bitwa z Moska­la­mi, śmierć Jac­ka, uciecz­ka mło­dzie­ży do Księ­stwa Warszawskiego 1812 rok to tyl­ko dwa dni: 1 dzień: księ­ga XI przy­go­to­wa­nie do uczty z oka­zji przy­by­cia gene­ra­łów, któ­rzy zatrzy­ma­li się w Sopli­co­wie oraz z oka­zji zarę­czyn trzech par: Tade­usza i Zosi, Teli­me­ny i Rejen­ta, Ase­so­ra i Tekli Hre­cze­szan­ki (cór­ki Wojskiego) 2 dzień: księ­gi XI i XII wiel­ka uczta sta­ro­pol­ska, hap­py end LICZNE RETROSPEKCJE (wspo­mnie­nia): – lata przed Kon­sty­tu­cją 3 maja, przed rokiem 1791 to cza­sy mło­do­ści Jac­ka Soplicy i jego miło­ści z Ewą Horeszkówną – kon­fe­de­ra­cja tar­go­wic­ka, upa­dek Rzecz­po­spo­li­tej szlacheckiej – lata 1796 r. czy­li powsta­wa­nia Legio­nów Pol­skich i ich wal­ka u boku Napoleona – dzia­łal­ność Roba­ka na Litwie to lata 1807 – 1812 MIEJSCA AKCJI: Sopli­co­wo — dwo­rek szla­chec­ki (waż­ny jest arka­dyj­ski opis domu: skrom­ny, ale wyglą­da na zadba­ne­go, drew­nia­ny, na kamien­nym fun­da­men­cie, na wzgó­rzu, bie­lo­ne ścia­ny, chro­nią go topo­le przed wia­trem). Rene­san­so­wy ide­ał dwor­ku — ostoi tradycji. Dobrzyń — zaścia­nek (księ­gi V i VI), osa­da szla­chec­ka — nie­wiel­kie rodzin­ne wła­sno­ści, wszy­scy są ze sobą spokrewnieni. Zamek Horeszków/Sopliców – (przed­miot spo­ru) w obszer­nej zam­ko­wej sie­ni urzą­dza­no bie­sia­dy, ścia­ny były kamien­ne, wisia­ło na nich wie­le myśliw­skich trofeów. Mic­kie­wicz, two­rząc te miej­sca, inspi­ro­wał się Nowo­gród­kiem, w któ­rym się urodził. GATUNEK: epos/epopejazaczerp­nię­ty z anty­ku, na wzór wiel­kich epo­sów: “Ilia­dy”, “Ene­idy” CECHY EPOSU:poemat hero­icz­ny, czy­li o bohaterachpatos (pod­nio­sły styl).muszą być sce­ny bata­li­stycz­ne (bitwa).waż­ne wyda­rze­nia dla danej spo­łecz­no­ści — w „Panu Tade­uszu” obser­wu­je­my odej­ście szlach­ty sta­ro­pol­skiej i wpro­wa­dze­nie nowych zwy­cza­jów, ponie­waż „Pan Tade­usz” koń­czy się uwłasz­cze­niem chło­pów (upra­wia­ne przez nich zie­mie, któ­re nale­ża­ły do szlach­ty, prze­cho­dzą w ich ręce; znie­sio­no też obcią­że­nia feu­dal­ne), czy­li nad­cho­dzą nowe cza­sy bez zbio­ro­wy, czy­li szlachta;retar­da­cje — mistrzo­stwo opi­sów, któ­re spo­wal­nia­ją bieg epi­te­ty stałeantro­po­mor­fi­za­cja i per­so­ni­fi­ka­cja przyrody STRUKTURA:epos dzie­li się przez sześć, w „Panu Tade­uszu” mamy dwa­na­ście hek­sa­metr dak­ty­licz­ny — w „Panu Tade­uszu” jest to trzy­na­sto­zgło­sko­wiec (13 sylab w wer­sie): „Litwo ojczy­zno moja, ty jesteś, jak zdro­wie; ile cię trze­ba cenić, ten tyl­ko się dowie, kto cię stracił”.Wyją­tek: nie­ca­ły „Pan Tade­usz” został napi­sa­ny trzy­na­sto­zgło­skow­cem: w momen­cie spo­wie­dzi Jac­ka Sopli­cy, któ­ry umie­ra postrze­lo­ny w płu­ca — jest sie­dem sylab w wer­sie, cza­sa­mi mniej, wie­lo­krop­ki (gdy się umie­ra to trud­no mówić trzy­na­sto­zgło­skow­cem), a w epi­lo­gu jest jede­na­ście sylab w home­ryc­kie — roz­bu­do­wa­ne porów­na­nia na mini­mum pięć wer­sów, któ­re odno­szą się do — roz­bu­do­wa­na apo­stro­fa, czy­li zwrot do adre­sa­ta. W inwo­ka­cji adre­sa­tem jest Bóg, ojczy­zna albo obiek­tyw­ny i trzecioosobowyWyją­tek: w „Panu Tade­uszu” wystę­pu­je też nar­ra­tor pierw­szo­oso­bo­wy, uczest­nik wyda­rzeń: „I ja tam z gość­mi byłem, miód i wino piłem, A com widział i sły­szał, w księ­gi umieściłem” JACEK SOPLICA JAKO BOHATER ROMANTYCZNY: zmia­na imie­nia — przej­ście, nowy cel w życiu (Jacek Sopli­ca, sko­ry do bójek, brak mu było poko­ry, uwa­żał, że wie­le mu się nale­ża­ło), Ks. Robak (pokor­ny, POKUTA, dzia­łał na rzecz ojczy­zny, poświę­cał się dla innych) -> Gustaw/Konrad albo Kon­rad Wallenrod/Walter baj­ro­nicz­ny: miał wyrzu­ty sumie­nia (Giaur zabił Has­sa­na), więc sam wyzna­czył sobie poku­tę (zakon).nie­szczę­śli­wa miłość, nie­speł­nio­na — nie mogło im się udać, ona była ary­sto­krat­ką a on szlach­ci­cem, z góry ska­za­ni na klę­skę ze wzglę­du na hie­rar­chię — mówił sędzie­mu, ze trze­ba się pozbyć obcych i powta­rzał to w karcz­mie, nama­wiał ludzi to powsta­nia prze­ciw­ko sta­cjo­nu­ją­cym w oko­li­cy Moska­lom; przy­je­chał tutaj z roz­ka­za­mi i wytycz­ny­mi, jak wsz­cząć czy­ni niż myśli (zabi­cie Horeszki).patrio­ta samot­nik, indy­wi­du­ali­sta ma wpływ na ludzi — rzą­dzi „kre­ska­mi” na sej­mi­kach (czy­li nama­wiał szlach­tę i goło­tę do tego, na kogo ma głosować).roz­dar­ty wewnętrz­nie (pięt­no zdraj­cy i pró­ba rehabilitacji) JACEK SOPLICA JAKO BOHATER TRAGICZNY: fatum? kon­cep­cja losu — czło­wiek kon­tra świat, np. nie ma on wpły­wu na to, że jest szlach­ci­cem, a nie ary­sto­kra­ta, wte­dy mógł­by być z rów­no­rzęd­nych racji — nie jest zdraj­cą, a jed­nak jest (patrio­ta, a zabił arystokratę). hamar­tia — wina tra­gicz­na — bez wzglę­du na to, jak postą­pi — i tak ponie­sie klę­skę -> nie­szczę­śli­wa miłość, odrzu­ce­nie, pycha — to dopro­wa­dza go do tra­ge­dii (czy­tel­ni­cy żąda­ją krwi!)zbłą­dze­nie tra­gicz­ne — nie był świa­do­my (myślą­cy roz­sąd­nie) swo­je­go czy­nu, zro­bił to w amo­ku wal­ki i pełen zło­ści na Horesz­kę — impuls! — pycha, zgub­na duma (bo uwa­żał, że zasłu­żył na inne trak­to­wa­nie, że mu się należało). HIERARCHIA SPOŁECZNA: ARYSTOKRACJA — czy­li naj­lep­szy + rzą­dzą­cy, w Pol­sce zwa­na magna­te­rią. Cho­ciaż mówio­no: „szlach­cic na zagro­dzie był rów­ny woje­wo­dzie”, to trze­ba to rozu­mieć nie jako rów­ność szla­chec­ką, lecz jej prze­ci­wień­stwo. Jeże­li szlach­cic zdo­był mają­tek, mógł być magna­tem, jeśli go stra­cił — spa­dał w hie­rar­chii spo­łecz­nej. W „Panu Tade­usz” do tej kla­sy nale­żą: Stol­nik Horesz­ko, Hra­bia, Zosia*. SZLACHTA — czy­li ród/rodowy, nie tak dobrze sytu­owa­na, jak magna­te­ria. To bar­dzo zło­żo­na gru­pa, część sta­no­wią daw­niej­si ary­sto­kra­ci, któ­rzy stra­ci­li dobra; inni są potom­ka­mi rodów rycer­skich. W „Panu Tade­uszu” wystę­pu­ją poniż­sze grupy: – ZIEMIAŃSKA: Pod­ko­mo­rzy, Sędzia Sopli­ca, Jacek Sopli­ca**, Tade­usz Soplica – ZAŚCIANKOWA: Maciej Dobrzyń­ski i jego rodzina GOŁOTA SZLACHECKA — ubo­ga gru­pa spo­łecz­na, któ­ra ma szla­chec­ki rodo­wód, ale nie posia­da zie­mi. Ma złą sła­wę, mówi się, że bie­da spra­wi­ła, że byli bar­dzo prze­kup­ni i pod­li­zy­wa­li się magna­te­rii, dla­te­go na Sej­mie Czte­ro­let­nim ode­bra­no im pra­wa gło­su, byli chęt­ni do bit­ki, nie­wy­kształ­ce­ni, nad­uży­wa­li alko­ho­lu (jak wszyst­kie powyż­sze sta­ny), nie mogli pia­sto­wać urzę­dów. Pogar­dli­wie nazy­wa­no ich „hoło­tą”. W „Panu Tade­uszu” do tej war­stwy nale­że­li: Ger­wa­zy Rębaj­ło i Pro­ta­zy Brzechalski. SZLACHTA ZALETY:istot­ny głos w spo­łe­czeń­stwie, patrio­ci, świet­nie wła­da­ją bro­nią, kul­ty­wu­ją tra­dy­cję, gościnni; WADY:nie­ustan­ne bie­sia­du­ją, kie­ru­ją się dewi­zą: „zastaw się, a postaw się”, czy­li żyją na pokaz; cechu­je ją war­chol­stwo (two­rzą intry­gi), pie­niac­two (nie­ustan­nie wyta­cza­ją spra­wy sądo­we), igno­ran­cja, chcą mieć wła­dzę (za wszel­ką cenę), sko­rzy do bijatyk; ZWYCZAJE SZLACHECKIE:polo­wa­nie (kobie­ty na kró­li­ki, męż­czyź­ni na niedźwiedzie)parze­nie kawy w ser­wi­sie por­ce­la­no­wym z moty­wa­mi z histo­rii Polskibie­sia­do­wa­niekolej­ność spacerowaniakolej­ność jedzeniaczer­ni­na — czar­na polewkazajazdtaniec! polo­nezwita­nie otwar­ta — każ­dy może przy­je­chać = myśliw­skie — char­ty: Kusy i Sokółdzwo­nek na kola­cję i obiadutrzy­mu­ją licz­ną się przed grzecz­no­ści, nosze­nie się po polskudania: prze­pi­sy są ze sta­rej księ­gi kucharskiej. MOTYW KŁÓTNI: O zamek: Zamek nale­żał do Horesz­ków (Stol­nik, Ewa, Hra­bia), ale teraz jest w rękach Sopli­ców. Dla­cze­go? Pod­czas kon­fe­de­ra­cji tar­go­wic­kiej ci, któ­rzy współ­pra­co­wa­li z carem, dosta­wa­li zie­mię tych, któ­rzy byli patrio­ta­mi, a patrio­tów wysy­ła­no na śmierć na Sybe­rii. Przez to, że Jacek strze­lił do Stol­ni­ka z bro­ni Moska­la, wszy­scy uzna­li, że jest po stro­nie Moska­li. Dla­te­go też Sopli­co­wie dosta­li zamek. Nie powin­ni go przyj­mo­wać, to nie­pa­trio­tycz­ne! A prze­cież uwa­ża­ją się za patrio­tów. Przy­jeż­dża Hra­bia, by odzy­skać zamek, któ­ry nale­żał do jego rodzi­ny od 400 lat. Spór ten musi roz­wi­kłać Pod­ko­mo­rzy, bo sąsie­dzi nie potra­fią się doga­dać. Ziry­to­wa­ny Hra­bia wraz z Ger­wa­zym i Mać­kiem z Dobrzy­nia robi ZAJAZD na Sopli­co­wo. To taki zwy­czaj, że po pro­stu naje­cha­li, zwią­za­li miesz­kań­ców i wyno­si­li, wypi­ja­li, wyja­da­li — co chcieli. O psy: Ase­sor kłó­ci się z Rejen­tem o to, któ­ry pies jest szyb­szy: Kusy czy Sokół; nie­ustan­nie się przez to bili, nisz­czy­li bie­sia­dy; Woj­ski roz­wią­zał kon­flikt, gdy na dwo­rze poja­wił się kot; psy rwa­ły się do ata­ku, popę­dzi­ły, a Woj­ski udał, że widział jak pięk­nie oba, jed­no­cze­śnie dopa­dły zają­ca i zaczął gra­tu­lo­wać wła­ści­cie­lom roz­wią­za­nia konfliktu. Ase­sor i Rejent zosta­li porów­na­ni do Domej­ki i Dowej­ki, pod­czas polo­wa­nia strze­li­li w stro­nę niedź­wie­dzia (każ­dy z inne­go miej­sca) i zabi­li go. To kolej­ny kon­flikt oraz pyta­nie: kto zabił? Kaza­no im zdjąć skó­rę z niedź­wie­dzia, sta­nąć naprze­ciw­ko sie­bie i strze­lić — szyb­ko uzna­li, że to idio­tyzm, i doszło do zgody. Jaki miał cel Mic­kie­wicz, poka­zu­jąc ten kon­flikt? Stron­nic­twa poli­tycz­ne na emi­gra­cji, zamiast dzia­łać wspól­nie na rzecz odzy­ska­nia nie­pod­le­gło­ści — były skon­flik­to­wa­ne. Poeta chciał poka­zać natu­rę tych kłótni. MOTYW AUTORYTETÓW: obra­zy zawie­szo­ne na ścia­nie, któ­re widzi Tade­usz natych­miast po wej­ściu do domu, wśród nich wid­nie­je Tade­usz Kościusz­ko, Tade­usz Rej­tan, Tade­usz Kor­sak i Jakub Jasiń­ski na szań­cach Pra­gi (ten obraz nigdy nie istniał).imię mło­de­go boha­te­ra — Tade­usza na cześć Tade­usza Kościuszkizegar z kukuł­ką gra­ją­cy „Mazur­ka Dąbrow­skie­go” zna­ne­go w cza­sie wyda­wa­nia „Pana Tade­usza” – wte­dy ma już sta­tus kul­to­wej pie­śni, ale w cza­sie akcji nie był to zna­ny utwór, na doda­tek nie­praw­dą jest, że Tade­usz mógł znać tę melo­dię z daw­nych KSIĘDZA ROBAKA jest naj­waż­niej­sza, wcią­gał z niej sam Dąbrow­ski! ma ona wize­ru­nek Napo­le­ona i jego armii, a taba­ka pocho­dzi z Czę­sto­cho­wy znaj­du­ją­cej się już w gra­ni­cach Księ­stwa War­szaw­skie­go, któ­re może stać się zaląż­kiem rodzą­cej się — jako nauczy­ciel­ka, autorytetPod­ko­mo­rzy jest dla Sędzie­go jak ojciec, to spra­wie­dli­wy mędrzec, szlach­cic, któ­ry ceni tradycję. MOTYW HISTORII: PRZESZŁOŚĆ: epo­ka sta­ro­pol­ska, upa­dek Rzeczpospolitej TERAŹNIEJSZOŚĆ: 1811 – 1812, dzia­łal­ność księ­dza Roba­ka, nadzie­je na odzy­ska­nie nie­pod­le­gło­ści zwią­za­ne z woj­na­mi napoleońskimi PRZYSZŁOŚĆ: pra­gnie­nia pojednania - por­tre­ty nawią­zu­ją do lat insu­rek­cji kościuszkowskiej – taba­kie­ra Roba­ka, z któ­rej wcią­gał Dąbrow­ski oraz zegar kuran­to­wy, któ­ry wybi­ja melo­dię “Mazur­ka Dąbrow­skie­go” odwo­ła­nie do powsta­nia Legio­nów Pol­skich we Włoszech – Maciej Dobrzyń­ski mówi o kon­fe­de­ra­cji bar­skiej, Kon­sty­tu­cji 3 maja, cza­sach rzą­dów kró­la Sta­ni­sła­wa Augu­sta Ponia­tow­skie­go, przy­po­mi­na powsta­nie Jasiń­skie­go na Litwie – kon­fe­de­ra­cja targowicka – Woj­ski opo­wia­da o kome­cie z cza­sów Jana III Sobie­skie­go i woj­ny z Turkami – ser­wis przed­sta­wiał waż­ne sce­ny z histo­rii Polski – Jan­kiel gra na cym­ba­łach kon­cert pod­czas któ­re­go wybrzmie­wa­ją echa wyda­rzeń histo­rycz­nych: Kon­sty­tu­cji 3 maja, tar­go­wi­cy, powsta­nia Legio­nów Pol­skich, rze­zi Pra­gi, tułacz­ki pol­skich żołnierzy TEMATY WYPRACOWAŃ: - ide­ali­za­cja ojczy­zny, sakra­li­za­cja, ten kraj z dzie­cię­cych wspo­mnień jest niczym świę­te miej­sce; dwo­rek kre­owa­ny jako cen­trum pol­sz­czy­zny – arka­dyj­ski, chę­do­go (boga­to) - kult tra­dy­cji – licz­ne oby­cza­je, naj­czę­ściej wystę­pu­ją­cym w utwo­rze przy­miot­ni­kiem jest “ostat­ni” – to ma pod­kre­ślać odcho­dze­nie w prze­szłość sar­mac­kiej Pol­ski wraz z jej oby­cza­jo­wo­ścią, to two­rzy nastrój nostal­gii, ale też nadziei na nowe poko­le­nie i lep­sze cza­sy – Tade­usz i Zosia w dniu zarę­czyn doko­nu­ją aktu UWŁASZCZENIA CHŁOPÓW (nada­nie im na wła­sność zie­mi, na któ­rej pra­cu­ją i znie­sie­nie nie­wol­nic­twa tzn. dar­mo­we­go pra­co­wa­nia na rzecz pana – pańsz­czy­zny; kry­ty­ka mody fran­cu­skiej “fir­cy­ków” i “kawa­le­rów mod­nych”, Dobrzyń­ski wyśmie­wa Rejen­ta, któ­ry na proś­bę Teli­me­ny zakła­da frak (sic!) zamiast kon­tu­sza; Teli­me­na też wg miesz­kań­ców Sopli­co­wa nie­grzecz­nie się ubie­ra, bo ma zbyt wie­le ozdób, zupeł­nie ina­czej niż kobie­ty ubra­ne po szlachecku - rola uczto­wa­nia – to nie tyl­ko zwy­czaj szla­chec­ki, peł­no tu opi­sów dań, to czas sym­bo­licz­ny np. zje­dze­nie dese­ru Woj­skie­go jest jak zje­dze­nie ojczy­zny, to akt teo­fa­gii – spo­ży­wa­nie bóstwa (jak Eucharystia) - moty­wy muzycz­ne – to trzy wiel­kie koncerty: Woj­skie­go na rogu, – podob­no to pieśń o nie­ro­ze­rwal­nym związ­ku czło­wie­ka z natu­rą wła­śnie przez to, że opo­wia­da o polowaniach; przed­wie­czor­ny – to opo­wieść niczym “Pieśń nad Pie­śnia­mi”, zespo­le­nie Nie­ba i Zie­mi, natu­ra prze­ma­wia do czło­wie­ka, a on w nią wkra­cza i sta­je się jej częścią; kon­cert Jan­kie­la, waż­ny jest też “Mazu­rek Dąbrow­skie­go” – licz­ne roz­po­zna­wal­ne melo­die jak np. “Polo­nez Trze­cie­go Maja”, “Idzie żoł­nierz borem, lasem”, “Mazu­rek Dąbrow­skie­go” oraz melo­die, któ­re ilu­stru­ją cza­sy tar­go­wi­cy, rze­zi war­szaw­skiej Pra­gi pod­czas insu­rek­cji kościusz­kow­skiej z 1794 r. - boha­ter, któ­ry prze­cho­dzi prze­mia­nę, roman­tycz­ny, tra­gicz­ny i baj­ro­nicz­ny – Jacek Soplica - współ­za­leż­ność losów ludz­kich i przy­ro­dy, któ­ra jest wiel­ką siłą opie­kuń­czą; Mic­kie­wicz jako kolorysta - do wizji Sopli­co­wa odwo­łu­je się Ste­fan Żerom­ski w “Przed­wio­śniu”, gdy two­rzy Nawłoć oraz Witold Gom­bro­wicz w “Fer­dy­dur­ke”, gdy uka­zu­je dwo­rek Hurleckich. PYTANIA DO TEKSTU: - Czy miło­ścią do ojczy­zny moż­na uspra­wie­dli­wić nie­mo­ral­ne zachowanie? - Do cze­go może pro­wa­dzić pycha? - Czy boha­ter roman­tycz­ny odzwier­cie­dla nie­po­ko­je epoki? - Jakie reflek­sje o pol­skich wadach naro­do­wych uka­zu­ją twór­cy w swo­ich dziełach? - Wol­na wola czło­wie­ka czy siły od nie­go nie­za­leż­ne – co przede wszyst­kim decy­du­je o ludz­kim losie? - Czy czło­wie­ka kształ­tu­je dom rodzinny? Jaki jest wpływ domu rodzin­ne­go na cha­rak­ter człowieka? - Czy war­to być wier­nym, jeśli wią­że się to z cierpieniem? - Jakie emo­cje prze­ży­wa czło­wiek, któ­ry pra­gnie doko­nać zemsty? - Czy namięt­no­ści zawsze pro­wa­dzą do tragedii? - Jak twór­cy oce­nia­ją ule­ga­nie modzie? - Lepiej kul­ty­wo­wać daw­ne oby­cza­je czy podą­żać za modą? - Jaką rolę w życiu czło­wie­ka mogą odgry­wać autorytety? - Czy tra­dy­cja rycer­ska jest nadal obec­na w literaturze? - Jakie reflek­sje nad naro­dem poka­zu­ją twór­cy w swo­ich dziełach? - Czy motyw zbrod­ni i kary może być nadal nauką dla czytelnika? - Jak uka­zy­wa­no w lite­ra­tu­rze XIX wie­ku kul­tu­rę żydowską? Gry: “Pan Tadeusz” to utwór Adama Mickiewicza. Dzieło powstało ku pokrzepieniu serc. Autor kierował się tęsknotą za Ojczyzną, emigracją i trudną sytuacją w państwie. Zamieszczony fragment przedstawia nam scenę w karczmie Jankiela. Zebrali się tam przedstawiciele szlachty i ks. Robak. Tego typu zebrania odbywały się w niedzielę po mszy i były elementem zwyczaju. Podczas takich spotkań mężczyźni zażywali tabaki, pili trunki i rozmawiali o sytuacji w kraju. Ks. Robak częstuje zebranych tabaką z częstochowskiej artykuł aby odblokować treść“Pan Tadeusz” to utwór Adama Mickiewicza. Dzieło powstało ku pokrzepieniu serc. Autor kierował się tęsknotą za Ojczyzną, emigracją i trudną sytuacją w państwie. Zamieszczony fragment przedstawia nam scenę w karczmie Jankiela. Zebrali się tam przedstawiciele szlachty i ks. Robak. Tego typu zebrania odbywały się w niedzielę po mszy i były elementem zwyczaju. Podczas takich spotkań mężczyźni zażywali tabaki, pili trunki i rozmawiali o sytuacji w kraju. Ks. Robak częstuje zebranych tabaką z częstochowskiej tabakiery. Po poczęstunku mężczyźni kichali, co oznaczało wzajemny szacunek. Podczas swoich wypowiedzi Bernardyn wspomina postać Napoleona. Podkreśla jego religijność, czy zasługi dla Rzeczypospolitej. Ksiądz Robak mówi także o Dąbrowskim. Zaznacza, że odebrał Gdańsk Niemcon, w ten sposób zakonnik budzi nadzieję u szlachty. Zachęca także do przyłączania się do wojsk napoleońskich. Szlachta to bohater zbiorowy “Pana Tadeusza”. Ukazani są jako grupa niejednolita, wyraźnie podkeślony jest indywidualizm postaci. Mickiewicz przedstawia zalety i wady szlachty. To ludzie odznaczający się patriotyzmem, przywiązani do obyczajów, tradycji, ceniący pochodzenie i religijni. Posiadali także cechy negatywne takie jak awanturnictwo, pijaństwo, łatwo ulegali manipulacjom, czego przykładem jest wykorzystanie ich naiwności przez Gerwazego podczas najazdu na Soplicowo. Mickiewicz podkreśla zalety szlachty, wady traktuje humorystycznie, “z przymrużeniem oka”. Ogromny wpływ na bohatera zbiorowego ma ksiądz Robak. W karczmie namawia do wstąpienia do wojsk Napoleona. Przygotowuje również powstanie na Litwie. Początkowo poznajemy tego bohatera jako Jacka Soplicę, który jest awanturnikiem, człowiekiem zapalczywym, co doprowadza do zabójstwa Stolnika. By odpokutować swoje winy - wstępuje do zakony i przyjmuje nazwisko ksiądz Robak. Zmienia się wówczas jego charakter. Staje się cichym, skromnym mnichem. Pojawia się w Soplicowie, nie rozpoznany przez nikogo, bierze czynny udział w życiu szlachty, ma u nich wielki posłuch. Scena “Pana Tadeusza” ukazuje wady i zalety szlachty. Podkreśla podatność tej grupy społecznej na manipulacje, co sprytnie wykorzystuje Gerwazy. Jednocześnie fragment ujawnia patriotyzm szlachty, gotowość do walki oraz umiejętność zjednoczenia się w imię wspólnego dobra.

ksiądz z pana tadeusza